เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2566 เป็นวันเปิดใข้รถไฟความเร็วสูงของอินโดนีเซียอย่างเป็นทางการ รถไฟนี้ชื่อว่า “whoose” แปลงมาจากเสียงรถไฟ แต่ความหมายคือ Waktu Hemat, Operasi Optimal, Sistem Handal (‘Time saving Time, Optimal Operation, Reliable System’) ก่อนหน้ามีการเปิดให้ประชาชนทดลองและขึ้นฟรี 2 สัปดาห์ ก่อนเปิดใช้อย่างเป็นทางการในวันที่ 2 ตุลาคม 2566 นี้ โครงการนี้ ลงนามสร้างเมื่อเดือนตุลาคม 2015
โดยรัฐบาลอินโดนีเซียเลือกจีนไม่เลือกญี่ปุ่น เส้นทางรถไฟนี้ เป็น ส่วนหนึ่งของโครงการรถไฟความยาว 750 กม.จากจาร์กาต้าร์ไปสุราบายา
รถไฟขบวนนี้ เชื่อมระหว่าง กรุงจาร์กาตาร์กับเมืองบันดุง (เมืองหลวง West Java) ที่หากเดินทางโดยรถยนต์ใช้เวลา 3 ชม. แต่ whoose จะใช้เวลาเพียง 40 นาที ด้วยความเร็วเต็มสปีด 350 กม/ชม ระยะทาง 142 กม. สถานีแรกคือ Halim KCBJ อยู่ทางตะวันออกของกรุงจาร์กาต้าร์ไปยังสถานีสุดท้าย Tegalluar ที่บันดุง
โครงการนี้ล่าช้ามาเพราะโควิด และการเวนคืนที่ดิน เป็นโครงการภายใต้ Belt and Road Initiative ของรัฐบาลจีน มูลค่าโครงการ 7.3 พันล้านเหรียญ หรือ 2.5 แสนล้านบาท เงินทุนส่วนใหญ่เป็นเงินจีน (75% จาก China Development Bank ที่เหลือมากจากอินโดนีเซีย) สร้างโดย PT KCIC ซึ่งเป็นบริษัทร่วมทุนระหว่าง 4 รัฐวิสาหกิจอินโดนีเซีย กับ China Railway International Co. Ltd.
ส่วนราคาตั๋วชั้นสอง 16 เหรียญ หรือ 560 บาท/เที่ยว และ 22.6 เหรียญ หรือ 790 บาท/เที่ยว สำหรับขึ้นหนึ่ง
รศ.ดร.อัทธ์ พิศาลวานิช
